Son da Vella usa cookies.
Para o correcto funcionamento da páxina, Son da Vella utiliza cookies. Pode ver as condicións de uso da páxina facendo click aquí: CONDICIÓNS DE USO (Aviso legal)
Se continúa navegando enténdese que as acepta. Pode facer desaparecer esta mensaxe confirmando no seguinte botón:
Tipo:
Plantas - Folla perenne
HÁBITATS:
Bosques Pastos
COR DA FLOR: Branco
NÚMERO DE PÉTALOS DA FLOR: Non apreciables
MESES DE FLORACIÓN:
Especie que podemos localizar sobre todo cara o norte de Galicia, máis raro nas provincias de Pontevedra e Ourense, medra en bordos de cursos de auga ou lugares moi húmidos nos bosques.
Pode diferenciarse doutras especies de Valeriana por ser dioica, ter macho e femia en diferentes pés. As follas basais son enteiras e as do talo pinnadas.
Valeriana: do latino Valeriano medieval, atestiguado desde o século X, na orixe do nome vulgar en moitas linguas europeas, incluíndo o italiano, dunha etimoloxía disputada. A hipótese máis acreditada remóntase á provincia diocleciana Pannonia Valeria, no oeste de Hungría, onde a planta sería abundante; outros relaciónano co verbo estar en boa saúde, polas súas virtudes oficiais (máis probablemente un caso de paretimoloxía a posteriori); outros a diferentes personaxes chamados Valerio ou Valerianus; hai quen pensa tamén que deriva de ted. baldrián (e non ao revés), que podería estar relacionado ben co deus da luz Baldur ou co heroe Wieland, aludindo ás propiedades máxicas da planta como gardián de demos.
Dioica: do grego δις dis (dúas veces) e de οἶκία oikía (habitación): porque as flores masculinas e femininas están en plantas diferentes.